Staartjes in je hoofd.

..vrolijke knaagdieren hollen door de kamer. In de pakjes die ik ooit maakte toen ze om een Knabbel en Babbel pak vroegen. Er werd destijds bij de vraag een tekening meegeleverd met belangrijke eigenschappen van zowel Knabbel als Babbel. Denk hierbij aan neus, haar, maar vooral de staart. De ballotage commissie hier in huis is niet mals, en dus ben je voornemens om er het beste van te maken.

Als je er even over denkt is het niet schrikbarend moeilijk. Je begint met een dikkige onesie. (Spreek uit O-ne-sie, volgens mij, maar roep gerust als het niet zo is.) Wit buikje erop, een inpandig hoofd en iets van een staart.

Die staart, daar zat het hem in.In de staart zat de lolfactor, dat was wel duidelijk. De staart die synoniem staat voor konten en billen, waar je mee kunt schudden, en dus het grappigste onderdeel is van het pak volgens de 6 en 7 jarigen hier in huis. Die staart moest dus enigszins pronktuleus aanwezig zijn. 

In gedachte maakte ik meerder staarten, op zoek naar het goede recept. Dat is de grap. Je hoeft dingen niet meteen in het echt te proberen.Dat is veel teveel gedoe. In gedachte gaat dit prima. Een klein beetje fantasie en wat ervaring ten opzichte wat je kunt verwachten doet wonderen. En het gaat nog snel ook. Je gaat er voor zitten, sluit je ogen en je interne YouTube kaneel begint te spelen. Er komt een staartje voorbij, maar die blijkt al snel te gaan hangen. Het volgende staartje is veel te veel werk. En opeens zie je het goeie staartje, voor je neus, in je hoofd! Je hoeft het alleen nog maar te maken. Hoera! Voor jezelf. 

Twee wervelwinden. De eerste, een lange, met een rode neus en te dikke sokken voor de tijd van het jaar, rent voorbij met grote stappen. Hard lachend, om vervolgens, op de nog hélemaal niet zo oude bank te gaan staan springen. Gevolgd door een iets kleinere met een zwart neusje, die rennend als een slecht geladen wasmachine, orders uitdeelt en om het hardst schreeuwt dat ze op moeten schieten..

De kussen die normaal de bank bevolken,liggen ogenschijnlijk lukraak gesmeten door de kamer. Ogenschijnlijk, want  wie wat langer kijkt ziet dat het deel is van een supernoodzakelijke vluchtroute. De enige manier waarlangs de gouden noot terug gebracht kan worden naar het veilige pakhuis in de krokodillenpoel, is over het kussenpad. En dat moet snel, daar ze blijkbaar op de hielen gezeten wordt door Meneer Beer. Meneer Beer draagt een pluizig poezenpak,halflangharig, rood met wit. Hij kijkt onnozel en naïef uit zijn oogjes en vind alles leuk. Zijn staart steekt recht omhoog. Het doet me denken aan een vlaggenmast...

Een vlaggenmast zonder vlag. Ik vraag me af hoe je er het beste een vlaggetje aan zou kunnen vastmaken. Zoals je dat ziet op kinderfietsen. Er zijn mijn inziens meerdere mogelijkheden. Al dan niet geschikt.  Een nietje. Een nietje zou best kunnen. Lijkt me zelfs een serieuze mogelijkheid, twee kleine driehoekjes met de ruggetjes aan elkaar knippen, even dubbelvouwen en dan hup, snel een nietje erin, een beetje strak tegen zijn staartje. Maar blijft dat wel zitten als hij onder de kast door rent?
Of lijm. Maar lijm plakt zo. En dat is handig, maar niet voor aan een staart. Het zou nog lang zichtbaar zijn, Ik zou me ergeren aan de aan elkaar geplakte haartjes met de harde stukjes in het kleine staartje van Meneer Beer. Bovendien zou Meneer Beer erg lang bezig zijn om zijn staart te wassen en er een erge vieze smaak van in zijn mond krijgen. Het is duidelijk, er bestaat geen goede mogelijkheid om een vlaggetje aan de pronte vlaggenmast van Meneer Beer te maken.

..er word iets gebouwd. Op de tafel. Met een doos en een stoel. Eens vragen of ze een touwtje nodig hebben, of plakband, of nietjes.